In my shoes

Праект “In my shoes” – гэта фотадакументальная гісторыя пра маю 17-гадовую дачку Лолю і пра мяне. Гэта аповяд пра змены, сталенне і сувязі паміж пакаленнямі.

Я адлюстроўваю наш апошні год разам, перш чым Лола з'едзе ва ўніверсітэт. Гэтыя фатаграфіі адлюстроўваюць яе сталенне і маё старэнне. Яны паказваюць, як дочкі паступова аддаляюцца ад маці, і як гэта няпроста для абодвух бакоў. Гэта таксама гісторыя пра крызіс сярэдняга ўзросту, з якім сутыкаюцца маці, калі іх дзеці растуць.

Гэты праект дазваляе мне падзяліцца цяжкасцямі, з якімі я сутыкнулася, выхоўваючы Лолу адной. Ён паказвае, як важна для яе бавіць час з сяброўкамі і як гэтыя адносіны ўплываюць на яе жыццё.

Назва "In my shoes" сімвалізуе пераемнасць пакаленняў. Лола носіць мой абутак, адзенне і ўпрыгожванні, уключаючы рубінавае кольца маёй мамы, якую таксама клікалі Лола. Яна памерла, калі мне было 10 гадоў, і ў мяне ніколі не было магчымасці размаўляць з ёй як з дарослым чалавекам. Таму так важна для мяне мець магчымасць мець зносіны з дачкой, якая сталее на маіх вачах.

Гэты праект таксама падкрэслівае, як падобныя мая мама, я і Лола. Я спадзяюся, што абмежаванні, якія прынесла мне іміграцыя, зробяць жыццё дачкі лепшым, чым была ў мяне ці ў маёй мамы. Гэтая гісторыя таксама пра тое, як сціраюцца культурныя межы, асабліва ў дачыненні да гендэрных роляў. У Новай Зеландыі няма дыскрымінацыі ў адносінах няпоўных сем'яў, што стварае больш адкрытую прастору для нас.

Я ведаю, што буду вяртацца да гэтых фатаграфій, калі Лола пакіне дом, апускаючыся ва ўспаміны аб нашым жыцці разам. Гэты праект - гэта не толькі для яе, але і для мяне, каб захаваць, прачуць і асэнсаваць гэты важны этап нашага жыцця.