Наташа Лазінская
Документальная и художественная фотографка из Санкт-Петербурга (Россия).
Месца сілы
Акунёва - на першы погляд, самая звычайная сібірская вёска. Як і ў многіх расійскіх вёсках, тут, здаецца, жыццё і светапарадак не мяняюцца ўжо шмат гадоў.
Але ў 1990-х гадах у вёску прама з Індыі па даручэнні індыйскага гуру прыехала жанчына па імені Расма Разіціс і расказала, што ў гэтым месцы над або пад адным з азёр знаходзіцца старажытны храм Ханумана. Яна сказала, што храм мае магічную сілу. З таго часу Акунёва сталі называць месцам сілы. У Акунёва сталі прыязджаць паломнікі з розных краін і гарадоў, якія шукаюць выратавання і адказаў на пытанні свету, акуналіся ў святыя пяць азёр, вывучалі старажытныя рэлігійныя практыкі і бачылі прарочыя сны. Паступова ў вёсцы сталі з'яўляцца абшчыны розных рэлігій і вераванняў. Прыхільнікі Крышны, Шывы, праваслаўныя хрысціяне, славянскія язычнікі, эзатэрыкі сталі жыць бок аб бок з простымі сібірскімі жыхарамі. Цяпер Акунёва лічыцца храмам талерантнасці ўсіх рэлігій і таямнічым месцам сілы. Гэта адно з нямногіх месцаў на зямлі, дзе мірна суіснуюць людзі розных канфесій.
«Месца сілы» - фотапраект, у якім не выкарыстоўвалася ніякіх іншых прыёмаў, акрамя фатаграфіі і колеракарэкцыі.
Дзеці едуць у калясцы па галоўнай вуліцы вёскі Акунёва. На першы погляд, Акунёва - звычайная сібірская вёска. Як і ў многіх расійскіх вёсках, тут здаецца, што жыццё і светаўладкаванне не мяняюцца ўжо шмат гадоў. Гэты вазок нібы прыйшоў з мінулага - ён нагадвае нам аб скажэнні прасторы і часу ў нашай краіне.
Жанчына трымае ў руках крышталь на беразе возера Шайтан у рускай вёсцы Акунёва. Вакол Акунёва размешчана пяць азёр. Паводле легенды, гэтыя азёры валодаюць цудадзейнай сілай, а на дне аднаго з іх знаходзіцца чароўны крышталь. Крышталь - крыніца сілы, мудрасці і ведаў.
Мужчына акунаецца ў ваду аднаго са святых азёр. Людзі вераць, што вада ў святых азёрах адначасова "жывая" і "мёртвая", і той, хто акунецца ў яе, здабудзе моцнае здароўе.
На адной з вуліц вёскі ляжыць чэрап каровы.
Андрэй пераехаў у Акунёва каля двух гадоў таму. Жыве ў вігваме, які пабудаваў у бярозавым гаі на месцы пахавання старажытных цывілізацый. Лічыцца, што гэтае самае энергетычна моцнае месца. Тут ён займаецца шаманскімі практыкамі, вывучае старажытныя рэлігіі, у тым ліку зараастрызм, і жыве ў адзіноце.
Конь хаваецца ад сонца ў бярозавым гаі. Многія, якія апынуліся ў вёсцы, пачынаюць бачыць усвядомленыя і прарочыя сны. Лічыцца, што іх могуць бачыць як людзі, гэтак і жывёлы.
Святар рэлігійнай абшчыны баджыстаў пазіруе каля дома з выявай свайго гуру Бабаджы. Ашрам «Омкар Шыва Дхам», размешчаны ў суполцы баджаджыстаў, праводзіць штодзённыя службы і цырымоніі, якія адкрыты для ўсіх жадаючых. Службы ў храме праводзіць пуджары - шываіцкі святар.
У Акунёве можна сустрэць шмат людзей з татуіроўкамі. Большасць з іх надаюць малюнкам на целе сакральны сэнс. Дрэва - татуіроўка на целе мясцовага пуджары, жраца з ашрама Шывы.
Дзяўчына ляжыць у ванне на беразе Таемнага возера. Адно з пяці святых азёр, дзеля якіх прыязджаюць у Акунёва, называецца Тайным возерам. Па паданні, яно адчыняецца не ўсім, а толькі тым, хто сапраўды варты яго ўбачыць. Часта людзі ў пошуках Таемнага возера адпраўляліся не туды і маглі заблудзіцца ці згінуць у тайзе. Цяпер возера амаль пакрылася травой і мала чым адрозніваецца ад балота. На яго беразе стаіць ванна для чыстай вады і мыцця падчас рытуалу.
Ягья - святая вогненная цырымонія (шываіцкі абрад). Рытуал праводзіцца ў Амкары, святым месцы ў Акунёве, дзе, апроч алтара Шывы, знаходзіцца праваслаўная капліца і славянскі калаўрат.
Крышнаіцкі манах і праваслаўны святар пазіруюць каля хаціны на галоўнай вуліцы рускай вёскі Акунёва.
Мужчына ў славянскім гарнітуры гуляе на гуслях у лесе. Славянская абшчына ў вёсцы Акунёва з'явілася ў 90-х гадах. Людзі адраджаюць славянскія святы і захоўваюць старажытныя традыцыі.
Традыцыйна кульмінацыяй свята становіцца запальванне вялізнага вогнішча ў цэнтры паляны. Вогнішча распальваецца "жывым агнём", атрыманым шляхам трэння.
Жанчыны ў славянскіх касцюмах рыхтуюцца да летняга сонцастаяння ў сібірскай вёсцы Акунёва. Штогод у ноч на 21 чэрвеня тут праводзяць свята сонцастаяння людзі абшчыны неапаганцаў. Традыцыйна кульмінацыяй свята становіцца запальванне вялізнага вогнішча ў цэнтры паляны. Вогнішча распальваюць «жывым агнём», які атрымліваюць шляхам трэння.
Дзяўчына стаіць на паляне пасля рытуалу Сонцастаяння.
Нават скептычна настроеныя людзі, пабываўшы ў Акунёва, пачынаюць заўважаць дзіўныя з'явы ў гэтым месцы. У кагосьці сняцца прарочыя сны, здараюцца ўсвядомленыя сны і сонны параліч. Хтосьці заўважае незвычайныя якія свецяцца аб'екты ў начным небе. А некаторыя пачынаюць думаць, што туман над ракой пахне пахошчамі з храма Шывы. Тут кожны ўбачыць тое, у што верыць.